- cünb
- is. <ər.> köhn. Yan, yan tərəf, nəzd. 1879-cu ildə . . Qori şəhərində xristian darülmüəlliminin cünbündə müsəlman şöbəsi açıldı. . F. K.. Xatırımdadır, qardaşım «mollaxanada» məhəlləmizdə Qasımbəy məscidi cünbündəki üsuli-ətiq məktəbində oxuyurdu. T. Ş. S..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.